Donderdagochtend stapte ik net uit de trein, toen ik plots een piep hoorde en daarna oorverdovende stilte. Dat kon maar één ding betekenen: een lege batterij. Ik zette mijn tas op de grond en ritste mijn voorvak open. Nee, geen doosje met hoortoestelbatterijen. Ik voelde in de zakken van mijn jassen. Ook leeg – met dat wisselvallige weer net de jas zonder batterijkartonnetje aangetrokken vanochtend.
Zul je net zien: op een kantoordag een lege batterij en geen nieuwe bij me. Thuis slingeren ze overal en nergens – in keukenla, boekenkast, nachtkastje, bureaulade, jaszakken, enzovoort. Zowel volle doosjes, halflege doosjes als lege batterijen (ook regelmatig op de grond, sorry). Ook de oranje stickertjes komen op willekeurige plekken terug (als hobby plak ik ze buiten ook op lantaarnpalen en in treincoupés).
Maar goed, nu had ik ze dus net niet, althans geen volle. Gelukkig is daar altijd de Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Beter bekend als: de HEMA. Niet alleen geliefd vanwege broodjes rookworst, maar door mij vooral als hét verkooppunt voor hoortoestelbatterijtjes (met de Kruidvat als goede tweede, vanwege de ‘6+4 gratis’-aanbiedingen van hoorbatterijen. En ja, ik weet dat je ze bij webwinkels kunt kopen, maar ik ben een beetje ouderwets en mijn vrouw geniet van het speuren naar kortingsacties in reclamefolders).
Gered door de HEMA dus. Ik kon weer zorgeloos naar kantoor en ga weer extra batterijen in alle jaszakken stoppen. Voor zolang dat nog nodig is, want het zal vast niet lang meer duren voordat alle hoortoestellen oplaadbaar zijn.
Tot die tijd: misschien eens een doosje batterijen op kantoor leggen.
