Goedemorgen,
Deze week logeerde ik bij mijn ouders. Om 5 uur ’s nachts schrok ik wakker van een koude waterdruppel die op het dekbed viel. En nog een en nog een. Huh? Ik deed mijn hoortoestellen in. Buiten waaide en regende het hard. Een lekkage…
Soms blijkt een huis een onverwacht defect te hebben, die aan het licht komt door de weersomstandigheden.
Gereedschapskist
Zo is het misschien ook wel met acceptatie van je gehoorverlies. Ook als je denkt dat je het volledig geaccepteerd hebt, zijn er soms momenten waarop het toch pijn doet. Waarop je gereedschapskist vol hulpmiddelen en trucs nutteloos blijkt.
Regina Bijl (hoorcoach en lezer van deze nieuwsbrief) tipte mij een mooie blog van de slechthorende Sofie van Regenmortel hierover. Zij schrijft:
“Altijd zullen er drempels zijn. Nieuwe uitdagingen (…). Op sommige dagen heb je genoeg aan je toolbox van hulpmiddelen en coping strategieën. Dan gaat het van een leiden dakje dat horen. En soms schiet je toolbox tekort. Mis je een hamer of een beitel. Ontbreekt het je gesprekspartner aan geduld. Of matcht die nieuwe omgeving (fysiek, sociaal, technologisch) gewoon niet met jouw gehoorverlies en je toolbox aan oplossingen.”
Soms doet het pijn
Voor Van Regenmortel is er geen eindpunt van acceptatie, maar gaat het om het accepteren van ieder moment en iedere situatie op zich. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ze schrijft:
Soms ben je dan creatief en vindingrijk genoeg. Soms laat je het passeren. Soms doet het pijn. Dat het niet lukt. Dat je niet kan volgen. Dat je niet durfde aan te geven dat het niet lukte en hoe anderen konden helpen. En elke soms is even waardevol.
Ik had het zelf niet beter kunnen schrijven. Lees de blog van Sofie Van Regenmortel:
